Death is nonthing at all Ο Θάνατος δεν είναι τίποτα απολύτω΄ς

Πρίν κάποια χρόνια έχασα αγαπημένη αδελφή σε τροχαίο στην Αμερική. Όταν κάναμε τα σαράντα της στην Αγία Παρασκευή στα Φαρακλάτα, ήθελα να της αφιερώσω το παρακάτω ποίημα που μετέφρασα από την Αγγλική, αλλά με έπνιγε κόμπος και δεν μπορούσα να μιλήσω. Ο Διονύσης Κωνσταντάκης που έψαλε στη μνήμη της καί  σήμερα τον αποχαιρετάμε ,  το διάβασε εκ μέρους μου. Είναι ένα ποίημα πού φέρνει παρηγοριά. Το αφιερώνω στη μνήμη του και στα αγαπημένα του παιδιά.

                                          Ο Θάνατος δέν είναι τίποτα απολύτως.                                                                                                     Δέν μετράει. Έχει καταπατηθεί απο τον Χριστό.

                 Έχω μόνο ξεγλυστρήσει στο διπλανό δωμάτιο. Εγώ είμαι εγώ  και εσείς είστε εσείς.                            Όλα παραμένουν ώς είχαν. Να με καλείτε με τ'όνομά μου με το γνωστό σας ήρεμο                            τρόπο χωρίς ίχνος θλίψης στην καρδιά σας.                                                                             

                   Να γελάτε όπως γελούσαμε μαζί με τα μικρά μας αστεία.                                                                         Νά τραγουδάτε, να χορεύετε, να με θυμάστε χωρίς δάκρυα , χωρίς σκιές                                             χωρίς φαντάσματα θανάτου.

                  Η Ζωή σημαίνει όλα όσα πάντα σήμαινε. Εγώ απλά κάνω ένα διάλειμμα από σάς.                            Κάπου κοντά. Πολύ κοντά. Μόλις στη διπλανή γωνία.  Καί από δώ πού βρίσκομαι                            μπορώ να σάς πώ με βεβαιότητα. Ναί. Υπάρχει απόλυτη και αδιάσπαστη συνέχεια.                           Αγαπημένοι μου, Όλα εδώ Βαίνουν Καλώς.