Παρασκευή 27 Μαρτίου 2020

Γάμοι της ξενιτιάς

Στο μεταφραστικό τμήμα του Δικαστηρίου, στη Νιούαρκ της Νέας Υερσέης όπου εργαζόμουν ως διερμηνέας  γιά τούς Ελληνες ,μπόρεσα να βοηθήσω πολλούς λαθρομετανάστες να έχουν καλή μεταχείρηση και πολλοί απέφυγαν την απέλαση. Είχαμε τότε Γερουσιαστή της Νέας Υερσέης (New Jersey state) τον Πίτερ Ροντίνο (Peter Rodino) ο οποίος ήταν προσωπικός μου φίλος και ο οποίος είχε εξουσία στο μεταναστευτικό. Συμπαθούσε τούς λαθραίους γιατί ο παππούς του Ιταλός,  τόσκασε από καράβι και έμεινε στην Αμερική. Συμπαθούσε πολύ και εμένα και μου έλεγε. <<Πές στούς λαθραίους να μη φοβούνται αρκεί να είναι καθ'όλα νομοταγείς. Τούς ξέρουμε όλους αλλά δεν τούς πειράζουμε εκτός άν κάποιος τούς καταδώσει>>. Εννοείται υπήρχαν και ρουφιάνοι καί τότε εξαναγκαστικά κατέληγαν στη φυλακή. ΄Τούς συμβούλευα  να δηλώσουν ότι θα πληρώσουν οι ίδιοι για να φύγουν από τη χώρα και αυτό τούς έδινε χρόνο να νομιμοποιηθούν μέσω γάμου η τούς έδινε το δικαίωμα να προσκληθούν και να επιστρέψουν νόμιμοι μετανάστες μελλοντικά. Οι περισσότεροι κατέφευγαν σε εικονικούς γάμους με τσουχτερό κόστος και νομιμοποιούντο. Αυτή ήταν συμβουλή του υπέροχου Γερουσιαστή μου. Η φήμη μου ταξίδευε από καράβι σε καράβι και το τηλέφωνό μου χτύπαγε συχνά για βοήθεια στούς ναυτικούς πού τόσκαγαν. Μία μέρα μου τηλεφώνησε και ο γαμπρός της φωτογραφίας. Χωριανός μου Ο Σπανός Γιώργος (καναέλος) από τα Φαρακλάτα. <<Βρίσκεται το καράβι μου στο Μπαγιόν και θέλω να μείνω έξω. Θα με βοηθήσεις?>>με ρώτησε,. <<Έχει ανέβει στο καράβι ο υπεύθυνος μεταναστευτικού. Καί άν ανέβηκε σού έδωσε άδεια εξόδου?>>τον ρώτησα γιατί μόνο έτσι μπορούσα να βοηθήσω. <<Μου έχει δοθεί άδεια τριών ωρών>> μου είπε. <<Μην κουνηθείς και έρχομαι>>του είπα. Στήν  ετήσια χοροεσπερίδα του συλλόγου <<Αίνος>> γνώρισε τη νύφη της φωτογραφίας μιά υπέροχη Ελληνίδα γεννημένη στην Αμερική. Εννοείται τότε ήμουν νεαρή ανύπανδρη και ζούσα με τούς Γονείς μου. Ένας υπέρλαμπρος γάμος στον οποίο βρεθήκαμε πολλοί Φαρακλάδες όπως ο Διονύσης Κωνσταντάκης, Καλλιρόη και Χρήσος Θεοφιλάτος Ο ξάδελφός του Διονύσης Σπανός (κουμπουρά) Σταύρος Πολλάτος (του πασά) και άλλοι. Ζήτησε από τούς Γονέίς μου να σταθούν δίπλα του σαν Γονείς του στη φωτογραφία πού βλέπετε.  Έκαμαν τρείς όμορφες κόρες αλλά δυστυχώς η υπέροχη Βαρβάρα πέθανε λίγο μετά τα πενήντα της από οξύ έμφραγμα. Τη θυμάμαι πάντα με αγάπη.

1 σχόλιο:

  1. Ευχαριστω για την αναρτηση!Ωραιος τιτλος κι ενδιαφερον θεμα για ερευνα, οσο ζουν οι μεταναστες αυτης της γενιας! Μου θυμησατε ιστοριες του πατερα μου Παναγιωτη Ζεπατου απο την Κεφαλλονια:
    Στη Μελβουρνη πηγαινε στο λιμανι οταν εφθαναν τα ελληνικα καραβια να μιλησει με ναυτικους, συνηθως κεφαλλονιτες, μεταξυ των οποιων και ο ποιητης Καββαδιας.Στο σπιτι του συχνα φιλοξενουσε ναυτικους που το σκαγαν, παντρευονταν κι εμεναν στη χωρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή