Σε κάποιο από τα μπάρκα τους ο Γιώργος (ο δικός μου), δεύτερος μηχανικός με καπετάνιο τον αείμνηστο Διονύση Λευκαδείτη, βρέθηκαν στη Νέα Ορλεάνη των Η.Π.Α. Στη βόλτα τους ,είδαν ένα κουρείο με Γαλλική ταμπέλα (σύνηθες στη Νέα Ορλεάνη) και αποφάσισαν να μπούν για ένα καλό ξύρισμα. (Να μην ενοχλούν και τις πεταλούδες της νύχτας με τα γένια τους). Ο καπετάν-Διονύσης θέλοντας να το παίξει Γαλλομαθής, μπαίνοντας είπε στον κουρέα.<<Ξυρισιέν>>. <<Ουί>> του απάντησε. <<Γιαλυσιέν>> επέμενε ο καπετάνιος. <<ουί>> ο κουρέας. Για μεγαλύτερη σιγουριά ο καπετάνιος τού έριξε και ένα τελευταίο <<Αλά κολιέν>>. Και ο κουρέας σε άπταιστα Ελληνικά αλλά Κεφαλονίτικα του απάντησε. <<Ρε πατριώτη επιτέλους, πές μου απλά για να καταλάβω ότι θέλεις να σου κάνω τα μούτρα σου σαν τον κώλο σου>>. Νικόλας Παυλάτος λεγόταν ο κουρέας. Γέλασε και το παρδαλό κατσίκι. Κάθε φορά που βλεπόμασταν με τον μετέπειτα Νομάρχη μας Διονύση Λευκαδίτη ταξίδευαν με τον Γιώργο στα λιμάνια του κόσμου και μέσα στα πολλά (ακατάλληλα δια ανηλίκους) αναπολούσαν και το ξύρισμα της Νέας Ορλεάνης. Πάντα στην καρδιά μας καπετάν Διονύση .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου