Απίστευτη ψυχραιμία

Κάποια χρόνια πίσω (όχι πολλά) τα κορίτσια τα πάντρευαν πολύ μικρά. Από τη μία  γιατί το ζητούμενο ήταν η απόκτηση πολλών παιδιών πού δέν ζούσαν και όλα τους, και από την  άλλη το προσδόκιμο ζωής ήταν πολύ μικρό. ΄Ετσι πολλά κορίτσια ανάμεσά τους και η μητέρα μου, είχαν στα 16τους το πρώτο τους παιδί το οποίο σύντομα ακολουθούσε το δεύτερο και πάει λέγοντας. Στά 21της η μητέρα μου έχασε τον άνδρα της από φυματίωση και έμεινε με τρία ορφανά παιδιά. Ήταν πολύ όμορφη και στα 26της την παντρεύτηκε ένα καλό παληκάρι και από αυτό το γάμο γεννήθηκα μόνο εγώ. Η πρώτη μου αδελφή ήταν τότε 15 χρονών. Ήμουν τυχερό μωρό καί τα αδέλφια μου με είχαν στα πούπουλα. Για αυτούς παρέμεινα πάντα <<το παιδί>>. Είχαμε ένα κτήμα κοντά στο χωριό γεμάτο δέντρα με φρούτα και ένα μέρος του ήταν αμπέλι. Κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε για τον τρύγο και για τα υπέροχα φρούτα κυρίως πουρνέλες, δαμάσκηνα, αχλάδια και αμύγδαλα. Όσοι χωριανοί διάβαιναν  από το κτήμα (τοπονύμιο Μάζαρη) τούς φορτώναμε φρούτα. Εμένα βρέφος ακόμα,  με θήλαζε η μάνα και μετά γύριζε ανάποδα το σαμάρι του γαιδαράκου μας (του Δημοκράτη) και εκεί με έβαζε για ύπνο. Στη σκιά κάτω από μια μπαρδασιά. Η πρώτη μου αδελφή η Ερατώ ερχόταν συχνά να δεί αν  είμαι καλά. Όπου μιά μέρα είχε τρέξει λίγο γάλα από το στόμα μου και ένα ξεγυρισμένο φίδι είχε σκαρφαλώσει στο σαμάρι και σερνόταν πρός το στόμα μου γιά το γάλα. Χωρίς να βγάλει άχνα για να μη καταλάβει το φίδι την παρουσία της το άρπαξε από το λαιμό και το πέταξε μακρυά. Μια κοπελίτσα 15 χρονών είχε τέτοιο κουράγιο και ψυχραιμία. Λίγες μέρες μετά έφυγε για Αμερική. Παντρεύτηκε και εκείνη και έγινε μάνα πολύ μικρή καί έκαμε τη μάνα μας γιαγιά στα 38 της χρόνια. Εγώ τότε ήμουν μόλις 4 χρονών θεία. Δεν ζεί κανένα από τα αγαπημένα μου αδέλφια αλλά έχω τόσα να θυμάμαι για τα οποία τους ευγνωμονώ και στην καρδιά μου ζούν και θα ζούν.Στο κτήμα του μάζαρη δεν υπάρχει αμπελι ούτε φρούτα αφού όλοι ξενιτευτήκαμε, αλλά πηγαίνω συχνά και αναπολώ τα περασμένα. Πάντα χαρακτήριζαν την περιοχή φιδότοπο οι παλιοί. Καί τώρα δεν υπάρχει περίπτωση να πάω και να μη συναντήσω φίδι. Και ο τόπος γεμάτος φιδοπουκάμισα. Φοράω ψηλές μπότες έχω ένα ξύλο και κουνάω τη βλάστηση και κάνω τη βόλτα μου.