Με ένα σμπάρο δυό τρυγόνια

Στο New Port News πού έζησα τα πρώτα χρόνια  του ξενιτεμού καθημερινά είχαμε εμπορικά καράβια από όλα τα μέρη της γης και φυσικά πολλά Ελληνικά. Συχνά έμεναν για μέρες για να φορτώσουν η και για επισκευές. Ο αδελφός μου είχε μαζί με τον Κωνσταντάκη τον Διονύση ένα κατάστημα που πουλούσε ότι φανταστεί ο ανθρώπινος νούς. Είδη προικός, ρούχα, ράδια, μαγνητόφωνα και διάφορα άλλα.  Είχαν υπάλληλο έναν ηλικιωμένο Ληξουριώτη (Σπύρος Κουτουφάς) μακαρίτης πλέον. Ο μπάρμπα Σπύρος ανέβαινε στα καράβια και σε μεγάλο βάν  πήγαινε τα πληρώματα στο μαγαζί. Πολλοί Έλληνες χρειάζονταν γιατρό και ο αδελφός μου με καλούσε να τους πάω εγώ γιατί χρειάζονταν διερμηνέα. Οι περισσότεροι θυμάμαι έπασχαν από αφροδίσια νοσήματα.(σκουλαμέντα του λιμανιού δηλαδή).Ανάμεσά τους είχα πάει και έναν Κεφαλονίτη σε άσχημη κατάσταση. <<Θα σε κάμω καλά>> του είπε ο γιατρός, <<αλλά αν παντρευτείς για να κάμεις παιδιά θα κάνεις μια ειδική θεραπεία πρώτα διαφορετικά δεν θα είσαι γόνιμος>> Μερικά χρόνια μετά που ήλθα για διακοπές τον βρήκα παντρεμένο συμπτωματικά με κοπέλα από το χωριό μου. Το κορίτσι αυτό βίωνε μαρτυρική ζωή για την ατεκνία της. Πεθερικά κουνιάδες, σόγια, ο ίδιος ο μάγκας την είχαν στο κανόνι. Στρέφα την ανέβαζαν άκληρη την κατέβαζαν. Αυτός όταν με είδε δεν ενθουσιάστηκε πολύ. Τον κάλεσα μια μέρα και του είπα <<σου δίνω δυό μέρες να καθαρίσεις τη θέση σου και να πάψει το σόϊ σου να πυροβολεί την κοπέλα. Αν δεν μιλήσεις εσύ θα μιλήσω εγώ. Και σου θυμίζω ότι με θεραπεία μπορείς να κάνεις παιδιά. Αν και η κοπέλα θα πρέπει να σε στείλει στο διάολο>>. Τι είχε να κάνει? Χέστηκε   απάνου του. Οκτώ χρόνια παντρεμένοι και χλεύαζαν το κορίτσι . Στρέφα γίδα την φώναζαν αλλά τελικά έφταιγε ο τράγος τους. Θυμάμαι ο γιατρός που τον ανέλαβε μίλησε με τον γιατρό της Αμερικής και τον τρόπο που θα τον βοήθαγαν. Το φινάλε της ιστορίας δυό υπέροχα αγόρια μια κοιλιά.

Δεν ζουν στην Κεφαλονιά αλλά επικοινωνούμε συχνα.