Χωρίς να μού έχει φταίξει σε τίποτα ο Νοέβρης τον είχα για το χειρότερο μήνα του χρόνου
και τον κακολογούσα ότι με μελαγχολεί. Φέτος για να προλάβω τυχόν μελαγχολίες, (κολολιγούρες τις έλεγε η μάνα μου), αποφάσισα να κάνω καθημερινούς περιπάτους στην εξοχή κυρίως στα ορεινά. Μαγεύτηκα από τα χρώματα, τη γαλήνη, και την ευκαιρία που σού δίνει το Φθινοπωρινό τοπίο για περισυλλογή. Καμία σχέση με τον Ανοιξιάτικο οργασμό της φύσης που κουράζει και αναστατώνει το σώμα και την ψυχή. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο Νοέβρης είναι ο καλύτερος μήνας του χρόνου αρκεί να μη κλεινόμαστε στους καναπέδες και να ψάχνουμε τη φύση. Κατάλαβα ότι ο άνθρωπος είναι όν παντός καιρού αρκεί να μη τον βασανίζουν πίκρες και στεναχώριες . Γιατί τότε όποια εποχή και νάναι η δική του ψυχή θα είναι μαύρη και άραχνη. Πάρτε λοιπόν τα βουνά και τα λαγκάδια με τα πόδια και θα με θυμηθείτε. Εκεί μέσα στη φύση θα ανακαλύψετε και το Θεό..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου