Πειστήριο εγκλήματος

Πρόσφατα είχα τη χαρά να παραστώ στο γάμο ενός αγαπημένου κοριτσιού πού το γνωρίζω από τη στιγμή της γέννησής του. Σχεδόν πάντα μένω με την αίσθηση ότι οι σημερινοί γάμοι (σαν τελετή εννοώ) έχουν διαφορετικό ύφος και πιθανόν καμία βαρύτητα ως Μέγα Μυστήριο της Εκκλησίας. Μπορεί όμως να κάνω λάθος. Δεν ξέρω αν ακούει κανείς του <<Παύλου το ανάγνωσμα>> ή την Ευαγγελική περικοπή σπουδαία και τα δύο αφού <<Το Μυστήριο τούτο Μέγα εστί>>. Επικρατεί μάλλον μια εικόνα επιθεώρησης που όλοι σχεδόν γελάμε και φωνάζουμε. Βέβαια σημασία έχει ότι η αγάπη οδήγησε το ζευγάρι στην εκκλησία και αυτό από μόνο του μετράει αλλά εμείς οι πιο παλιοί πάντα ακόμη και άθελά μας ταξιδεύουμε πίσω όπως θα κάνουν και τα νεοσύστατα ζευγάρια όταν γεράσουν.
Παλιά οι γάμοι γίνονταν στο σπίτι της νύφης και μετά το μυστήριο οι καλεσμένοι από την πλευρά του γαμπρού έφευγαν με το ζευγάρι για το τραπέζι του γαμπρού, και η ομάδα της νύφης έμενε για φαγητό στο πατρικό της. Τα κορίτσια παντρεύονταν τότε πολύ μικρές και πολλές είχαν τη λαχτάρα της προσμονής αλλά και τον τρόμο του άγνωστου για τις περισσότερες σαρκικού έρωτα. Υπήρχαν όμως και εκείνες που οδηγούνταν στο μυστήριο έχοντας ήδη <<καρπόν κοιλίας>> γιατί τα νιάτα όλων των εποχών είναι νιάτα και ο έρωτας φτιάχτηκε για τους Νέους.
Είχαμε και την παρουσίαση του σεντονιού με το πειστήριο του εγκλήματος. Φοβερό και τρομαχτικό πειστήριο το Αίμα σε κάθε μορφή εγκλήματος. Θυμάμαι μια περίπτωση στη γειτονιά μας που αφού πέρασαν τρείς μέρες χωρίς τις αποδείξεις ήλθε ακόμα και η μητέρα της νύφης και της φώναζε έξω από το σπίτι ότι   την ντρόπιασε. Ο υπέροχος γαμπρός βγήκε έξω και φώναξε σε όλους ότι αυτός δεν είχε ακόμη τολμήσει να πλησιάσει την νεαρή του γυναίκα. Τόσο γενναία πράξη εκ μέρους του. Αποτέλεσμα σίγουρα της απειρίας και των δύο. Ευτυχώς αυτά έχουν φύγει ανεπιστρεπτί αλλά σαν ανάμνηση έχουν τη γοητεία τους για μας που τα βιώναμε..