Γραφικοί και Ακίνδυνοι

Την εποχή που κύριο μέλημα φτωχών βιοπαλεστών ήταν η εξασφάλιση του <<Άρτου ημών του επιούσιου>> οι τρέλες μας, αν και γραφικές και τελείως ακίνδυνες, έμεναν χωρίς κάποια βοήθεια για βελτίωση των συμπτωμάτων  αυτών των ψυχών που σίγουρα βασανίζονταν. Ψυχίατροι σίγουρα υπήρχαν αλλά για τη φτωχολογιά ήταν μια πολυτέλεια άπιαστη. Κάτι όμως έπρεπε να κάνουμε εμείς οι << Γνωστικοί>> για να τους γιατρέψουμε. Ο ιερέας του χωριού έπαιζε σημαντικό ρόλο. Επέβαλε σε όλους μας Νηστεία σαράντα ημερών τα περίφημα ΣΑΡΑΝΤΑΡΙΑ, στα οποία η δική μου τουλάχιστον μάνα, αναγκαστικά  επέβαλε και  μας τα παιδιά. Κάποιες μέρες της εβδομάδος ούτε λάδι. Κάθε απόγευμα κατά τη διάρκεια του σαρανταριού  ο ιερέας μας Ο παπά Διονύσης, διάβαζε παράκληση κατά την διάρκεια της οποίας είμαστε μικροί μεγάλοι στα γόνατα, και προσευχόμαστε υπέρ υγείας του πάσχοντος. Πολλοί εθεραπεύοντο μέσα από αυτές τις Νηστείες και αυτό ο απλός λαός της εποχής το θεωρούσε θαύμα. Σήμερα βέβαια θα αποδίδαμε το θαύμα στην αποτοξίνωση. Πάντως όλοι οι <<βαρεμένοι μας>> ήταν γραφικοί και ποτέ επιθετικοί. Θυμάμαι έναν παπά που λειτουργούσε στον Άη Γιάννη τον Θεολόγο στα Ραζάτα, και τον βλέπαμε για χρόνια σε παγκάκι έξω από το Βέγιο Ψυχιατρείο το ξύλινο στην οδό Σουηδίας να καπνίζει ασταμάτητα. Ήταν όμορφος, θύμιζε λίγο Ρασπούτιν και τον έλεγαν παπά Ευγένιο πάντα ρασσοφόρος. Τα πρώτα συμπτώματα της λόξας του άρχισαν με το εξής περίεργο. Ενώ διάβαζε την Ευαγγελική Περικοπή στα μισά του κειμένου έκλεινε με οργή το Ευαγγέλιο κοίταζε με άγριο βλέμμα τον κόσμο και βροντοφώναζε << ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ>>. Είμαι σίγουρη πώς τον θυμούνται πολλοί ακόμη γιατί πέθανε μετά το 1960. O ιερέας στον οποίον αναφέρομαι ότι διάβαζε της παρακλήσεις υπέρ Υγείας,  είναι ο Παπά Διονύσης Κωνσταντάκης της φωτογραφίας, με τον εγγονό του Διονύση πατέρα του Άγγελου Κωνσταντάκη προέδρου της Κ.Ε.Δ.Η.Κ.Ε.