Σέ αναζήτηση Εργασίας

Κι όπως όλα τα ωραία τελειώνουν, τέλειωσαν και γιά μένα τα όμορφα ανέμελα χρόνια των σπουδών. Ώρα να βρούμε δουλειά. Ξεκίνησα λοιπόν το ψάξιμο στην αγορά εργασίας. Η Σχολή μου είχε σχέσεις με μια  Βιομηχανία Φαρμάκων και Έρευνας την γνωστή  Χόφμεν Λά Ρόουτσ.  Από τις μεγαλύτερες  στο είδος εταιρείες. Με μια συστατική επιστολή του καθηγητή μου πήγα να διεκδικήσω μιά θέση. Ήμουν νεαρή μόλις είκοσι χρονών. Στην Ελλάδα κυβερνούσε η χούντα και η Μελίνα Μερκούρη βρισκόταν τότε στην Αμερική και με πύρινους λόγους στις πλατείες, στα σχολεία, στις τηλεοράσεις έβριζε τους Αμερικανούς που στήριζαν τη χούντα. Όλοι εμείς οι νέοι αψηφούσαμε τούς συνετούς μας γονείς και ουρλιάζαμε μαζί της . Κατέθεσα λοιπόν τα δικαιολογητικά μου, πέρασα όλες τις απαιτούμενες εξετάσεις γνώσεων, γραφομηχανή, στενογραφία διάφορα πονηρά τέστ αντίληψης και τα πήγα πολύ καλά. Η τελευταία δοκιμασία και καθοριστική ήταν η συνάντηση με τον προσωπάρχη ο οποίος είχε την τελευταία λέξη. Μια συνέντευξη δηλαδή το περιβόητο (Ιντερβιού). Με ρώταγε πολλά και διάφορα  και ξαφνικά με ρωτάει <<Τι πιστεύεις για τις βρωμιές που εξακοντίζει η Μελίνα Μερκούρη για τις Ηνωμένες Πολιτείες την σπουδαιότερη χώρα του κόσμου?>> Και εγώ με το θάρρος η το θράσος που πάντα με χαρακτήριζε τον κοίταξα κατάματα και του απάντησα << Συμφωνώ ότι η Αμερική είναι μια σπουδαία χώρα αλλά μια τέτοια χώρα που το πολίτευμά της είναι Δημοκρατία δεν πρέπει να στηρίζει τέτοια καθεστώτα. Δικαίως η Μελίνα Μερκούρη σας βρίζει Άλλωστε δεν βρίζει τον Λαό αλλά τους κυβερνώντες>>. Άργησε πολύ να μου μιλήσει μόνο με κοίταζε. Την έχασα τη δουλειά σκέφτηκα με λύπη. Και απότομα σηκώνεται όρθιος μου δίνει το χέρι του και μου ανακοινώνει <<Προσλαμβάνεσαι>>. Δεν ξέρω αν του άρεσε η απάντησή μου για τη Μελίνα η απλά τον είχαν ζαλίσει τα νιάτα μου και τα λυτά μακρυά μαλλιά μου. Σημασία έχει ότι στην πρώτη μου προσπάθεια για εργασία βρήκα μια θέση εξαιρετική σε μια υπέροχη βιομηχανία φαρμάκων και κυρίως έρευνας που ονειρευόταν κάθε νεαρή κοπέλα. Ήταν Ελβετοί οι μέτοχοι, μας πλήρωναν ένα μισθό ολόκληρο τα Χριστούγεννα (πράγμα ανήκουστο στην Αμερική) και μαζί με το μισθό ένα τεράστιο κουτί με σοκολατάκια  φερμένα από την Ελβετία.  Δυό χρόνια δούλεψα εκεί γιατί ο Έρωτας με πήγε σ' άλλες πολιτείες.  Στή Νέα Υερσέη όπου μπήκα στο μεταφραστικό τμήμα του Δικαστηρίου και έκανα τον διερμηνέα στούς Έλληνες. Θα σας  πώ πολλά και για αυτή μου την εμπειρία σε άλλη ανάρτηση.