. Στό γνωστό μας στέκι

Χθές κατεβήκαμε στο Αργοστόλι μαζί με το σύζυγο  και καθένας μας τράβηξε για τα δικά του ψώνια. Κανονίσαμε να συναντηθούμε έξω από του Μάντουκα το φαρμακείο. Ο δικός μου δεν ακούει και σαν τη γάτα. Άλλα τούπα, άλλα άκουσε. (Αυτό από καμιά φορά βολεύει). Περίμενα αρκετά αλλά μάταια. Πάω λέω στο γνωστό μας στέκι για καφέ μήπως και τον βρώ.  Πράγματι ήρεμος απολάμβανε τον σκέτο του μαζί με φίλο μας. <<Έλα ρε κοπέλα μου >> μου λέει ο φίλος <<έφαγε τον κόσμο μη σε χάσει>> <<Σκασίλα μου. Βρίσκω άλλη>> λέει ο δικός μου. Αστειάκια ανθρώπων πού άντεξαν στο χρόνο σαν εμάς. Το αστείο του όμως μού θύμησε μια παροιμία που μού έλεγε συχνά η εκ πατρός νόνα μου. Άν και μπορεί να την ξέρετε σας τη θυμίζω.

<<Έχασε ο Λιάς τη Λιόσενα με το σκοινί δεμένη. Δικιά του οποιανού τη βρεί μά το σκοινί   άς μού

φέρει>>.