Κεραμιδόγατοι

Στην εποχή που αναφέρονται οι ιστορίες μου κάποιοι νέοι ζευγάρωναν για πρώτη φορά μετά το γάμο τους. Για κάποιους κυρίως για τους άνδρες δεν ήταν πάντα εύκολο. Μια ξαδέρφη της μάνας μου λοιπόν αργούσε να κρεμάσει το φονικό σεντόνι και άρχισαν τα παρατράγουδα. Πέρασε ολόκληρος μήνας αναίμακτος. Κι έρχεται μια μέρα στο σπίτι μας πέφτει στην αγκαλιά της μάνας μου και χτυπιόταν η φουκαριάρα. <<Βρέ ξαδέρφη σύνελθε. Τι σου συμβαίνει?>>.<< Διαμαντίνα μου ένα μήνα παντρεμένη μονάχη μου κοιμάμαι. Μόλις δειπνήσουμε και είναι ώρα να πάμε στο κρεβάτι ανεβαίνει απάνου στα κεραμίδια του στάβλου για να μη τον φτάνω και κοιμάται σαν κεραμιδόγατος εκεί.>> Τρελάθηκε η μάνα μου. Κανονίστηκε να του μιλήσει ο πατέρας μου. <<Βρε ευλογημένε τι έπαθες?Έχεις τέτοια κοπέλα στο κρεβάτι σου και κοιμάσαι με τους γάτους?Και όταν χειμωνιάσει τι διάολο θα κάνεις>> <<Θα κοιμάμαι στο λινό στο κατόϊ μου>>. << Μα τι έχεις τελοσπάντων τι φοβάσαι. Δεν θα σε φάει μωρέ η κοπέλα>>,<< Δεν φοβάμαι τίποτα και καμία αλλά εγώ με άνθρωπο που τρώω ψωμί και πίνω κρασί στο ίδιο τραπέζι δεν παίζω τα καβάλια>>. Έτσι λύθηκε το μυστήριο τρώγανε χώρια μέχρι που ξεκουρλάθηκε ο γαμπρός και η νύφη για καιρό δεν μπορούσε να πάρει τα ποδάρια της γιατί ο γάμπρουλας ενοούσε να εισπράξει τα αναδρομικά του.