Αφού ευχαριστήσω τους φίλους που μπαίνουν στο μπλόγκ μου και
με διαβάζουν θα θελα να τους εξηγήσω ότι επιμένω σε ιστορίες πικάντικες ίσως και
λίγο τολμηρές γιατί σε μιά εποχή χωρίς τηλεόραση, χωρίς ραδιόφωνο, χωρίς ρεύμα
και τηλέφωνο αυτά τα γεγονότα μας έδιναν κέφι και γέλιο χωρίς ποτέ να
χλευάζονται οι πρωταγωνιστές τους. Μέσα βέβαια σε όλα αυτά μεγάλωνα κι εγώ σιγά
σιγά και μαζί μου μεγάλωναν και τα φιλαράκια της γειτονιάς μου και οπωσδήποτε
άλλαζαν και κάποιες νοοτροπίες προς το καλύτερο, μα χάναμε κάτι από τη μαγεία
που απλά πράγματα μας έδιναν. Υπόσχομαι ότι παρόλο που έχω ακόμη πολλές ιστορίες
για γέλια σύντομα θα σοβαρευτώ και ελπίζω να με διαβάζετε το ίδιο και τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου