H γυναίκα που παντρεύεται ναυτικό (ακόμη και πρώην ναυτικό
όπως εγώ) κάποια στιγμή θα καταλάβει ότι ανάμεσα σε κείνη και τον αγαπημένο της
πλανάται μια φοβερή αντίζηλος. Η ΘΑΛΑΣΣΑ. Εγώ το αντιλήφθηκα το 1982 μετά από
10 χρόνια γάμου. Είχαμε και ένα φίλο από την Μονεμβασιά γεννημένο στην Αμερική
ο οποίος ήταν λοστρόμος σε καράβι Αμερικανικών συμφερόντων και κάθε φορά που
ξεμπαρκάριζε άναβε φωτιές στον μαστροΓιώργο. Η νοσταλγία είναι βασανιστικό
συναίσθημα και εγώ δεν ήθελα να υποφέρει ο άνδρας της ζωής μου. Τον παρακίνησα
λοιπόν να πάρει το Αμερικάνικο δίπλωμα και να μπαρκάρει αν αυτό επιθυμεί.
Πήγαμε στο Coast Guard
(Staten Island)
για τα σχετικά της συμμετοχής στις εξετάσεις, αγοράσαμε τα βιβλία και για τρείς μήνες διαβάζαμε και οι
δυό για να βοηθάω το Γιώργο στη μετάφραση των κειμένων. Για δύο εβδομάδες έδινε
καθημερινά δύσκολες εξετάσεις. Πήγαινα μαζί του για στήριξη. Όταν πέρασε τα
πάντα με άριστα μας κάλεσε ο καθηγητής και τον ρώτησε που σπούδασε. Όταν άκουσε
για τη Σχολή του Ληξουριού μας είπε απίστευτο τέτοιο επίπεδο σπουδών σε ένα
νησί. Δεν ήξερε ότι η Βαλλιάνιος με διευθυντή τον Φραγκόπουλο και καθηγητή τον
Μαρτίνη ήταν ισάξια του Μετσοβείου Πολυτεχνείου. Πήραμε λοιπόν το δίπλωμα και
μπήκαμε στη λίστα για μπάρκο. Θα σας πω τη συνέχεια σε επόμενη ανάρτηση γιατί
είναι μεγάλη ιστορία.
Αυτή η συνέχεια είναι που με κρατεί ξάγρυπνο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτους χαιρετισμούς μου
Γαβριήλ