Ξέμπαρκοι.

Μόλις λοιπόν πήρε το δίπλωμα ο Γιώργος γράφτηκε στο σωματείο και από εκεί και μετά κάθε μέρα πήγαινε στον οίκο του ναύτη,  εκεί που στέκονταν τότε οι δίδυμοι Πύργοι,  και διάβαζε τις αναρτήσεις. Εσύ ξέρεις πως λειτουργεί το σύστημα εκεί.  Εγώ ήμουν μες την τρελή χαρά γιατί σκόπευα να πάω μαζί του στο καράβι τουλάχιστον στο πρώτο μπάρκο. Μίλησα λοιπόν στον υπεύθυνο του μεταφραστικού τμήματος του Δικαστηρίου όπου μετέφραζα στις δίκες των Ελλήνων, και δέχθηκε να προωθήσει κάποιες που έπρεπε να εκδικαστούν και μετά θα μου έδινε άδεια για ένα μήνα.  Λογάριαζα όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Στα Αμερικάνικα καράβια απαγορεύονται οι φιλοξενίες. Ούτε σύζυγοι ούτε μανάδες. Ουδείς. Απελπισμένη πήγα στον φίλο μου τον Γερουσιαστή Peter Rodino  και έριξα μαύρο δάκρυ. Με αγαπούσε πολύ και έψαξε να βρεί τρόπους να ταξιδέψω. Ένας μόνο υπήρχε. Σαν μέλος του πληρώματος. Τα κατάφερε λοιπόν να με δεχτούν ως βοηθό του Λογιστή. Έβγαλα λοιπόν το φυλλάδιό μου και περιμέναμε το πρώτο μας μπάρκο στο ίδιο πλοίο. Δεν άργησε να έλθει. Ένα υπέροχο καράβι θυμάμαι το οποίο είχε σχέση με τους Βαρδινογιάνηδες και θα ερχόταν και στην Ελευσίνα. Προϋπόθεση και για τους δύο μας ιατρικές εξετάσεις λεπτομερείς και συστηματικές από γιατρούς της εταιρίας που γίνονταν στον οίκο του ναύτη. Πρώτη μπήκα εγώ. Όλα ωραία και καλά. Μια όμορφη γυναίκα ήταν η γιατρός. Όταν μπήκε ο Γιώργος άργησε πολύ να βγεί. << Έλα διάολε τι κάνει τόση ώρα. Μπάς και μου κάνει κουτσουκέλα με την γιατρίνα>> έλεγα εγώ. ΄Μα με κάλεσαν μέσα και μου είπε<<Κυρία Πολλάτου εσείς μπορείτε να μπαρκάρετε ο σύζυγος όχι διότι έχει κοίλη και η ασφάλεια δεν του επιτρέπει να ταξιδέψει για ευνόητους λόγους>> Μας ήλθε ταμπλάς. Αμέσως χειρουργήθηκε ο Γιώργος και έπρεπε να περάσουν τουλάχιστον δύο μήνες πριν του επιτρέψουν να μπαρκάρει. Έτσι όταν συνήλθε ήλθαμε στην Κεφαλονιά για το διάστημα της αποθεραπείας του και τότε μας πρότειναν να διοικήσουμε ένα Ξενοδοχείο και δεχθήκαμε. Έτσι τα μπάρκα μας έμειναν ανεκπλήρωτα. Νομίζω πως και οι δυό μας αισθανόμαστε ένα κενό. Ίσως πρέπει έστω και στην ηλικία μας να την κάνουμε για λιμάνια ξένα..Μα τώρα ποιος μας θέλει?? Α ξέχασα να πώ ότι ουδέποτε καταλάβαμε ότι είχε κοίλη μα η γιατρίνα ψάξε-ψάξε την εντόπισε.