Hμέρα των Ευχαριστών

Η ημέρα των ευχαριστιών έχει ιδιαίτερη σημασία για τους Αμερικανούς και δικαίως γιατί το Ευχαριστώ είναι μιά όμορφη εύηχη λέξη που προκαλεί ευχαρίστηση σε κείνον που το ακούει πόσο μάλλον στο Θεό (αν πιστεύουμε στην ύπαρξή του). Για τους μετανάστες δεν είχε την ίδια σημασία τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια αλλά με τον καιρό κυρίως όταν αποκτούσαν οικογένεια, γιόρταζαν το ίδιο έντονα όπως οι Αμερικανοί. Ήταν και από τις λίγες φορές που είχαμε ελεύθερο ολόκληρο τριήμερο. Μπορούσαμε λοιπόν να συναντήσουμε αγαπημένα πρόσωπα να καλοπεράσουμε η απλά να ξεκουραστούμε. Εμείς σμίγαμε που αλλού στην μάνα μας η οποία όταν καθόμαστε στο τραπέζι άρχιζε να σταυροκοπιέται ακατάπαυστα και ώσπου να τελειώσει με τα πολλά της ευχαριστώ σε Θεούς και δαίμονες πάγωνε το φαγητό. Μια φορά θυμάμαι της είπα <<έλεος ρε μανούλα μου φτάνει πια με τους Σταυρούς σου ώρα να φάμε>>. Και μου απάντησε << Άκου θυγατέρα στη ζωή σου θα μετανοιώσεις για πολλά. Για πράγματα που έκαμες, για πράγματα που δεν έκαμες, για λόγια πού είπες, για λόγια που δεν είπες, για έρωτες στους οποίους ενέδωσες, για έρωτες που δεν ενέδωσες, για πράξεις σου κακές, αλλά και για καλές γιατί εισέπραξες αχαριστία από εκείνους που βοήθησες μα η μάνα σου σού εγγυάται ότι ποτέ στη ζωή σου δεν θα μετανοιώσεις γιατί έκανες τον Σταυρό σου και γιατί ευχαρίστησες το Θεό>>. Πόσο δίκιο είχες μανούλα μου. Σε ευχαριστώ για όσα μου άφησες παρακαταθήκη και ευχαριστώ το Θεό που μου έδωσε εσένα για μάνα μου. Μου λείπεις πάντα και την ημέρα των Ευχαριστιών μου λείπεις περισσότερο. Άγια η Ψυχούλα σου.