Με κίνδυνο να γίνω βαρετή επιστρέφοντας ξανά στην περιπέτεια του 1974 θεωρώ ότι σας οφείλω το κλείσιμο αυτής της ιστορίας. Θα είμαι όσο γίνεται πιο σύντομη.
Μπήκαμε λοιπόν στο Φέρρυ για Κεφαλονιά τα μεσάνυχτα. Βολευτήκαμε σε μια γωνιά έξω και καθίσαμε κατάχαμα ξεθεωμένοι στην κούραση. Με το που είπαμε Δόξα τω Θεώ μας φωνάζουν να αποβιβαστούμε γιατι το καράβι επιτάχθηκε για Ηγουμενίτσα. Νάμαστε πάλι στη στεριά με τις ώρες να λήγουν πλέον για την παρουσίαση του Γιώργου. Ψάχνοντας για ξενοδοχείο περνάμε έξω από ένα κτήριο που έγραφε Ακτοφυλακή Δυτικής Ελλάδας. <<Δεν θα μπορούσες να παρουσιαστείς εδώ?>> λέω στο Γιώργο. <<Να έχεις τουλάχιστον ένα χαρτί ότι δεν κρύβεσαι>>. Δεν ενθουσιάστηκε με την πρότασή μου αλλά τον κατάφερα να μπούμε. Μια τεράστια σειρά από νεαρά ναυτάκια μπροστά από μας. Όταν φτάσαμε μπροστά στον αρμόδιο με πολλά σειρίτια στους ώμους του με το που υψώνει βλέμμα πάνω μας ακούμε το εξής απίστευτο. <<Ρε Πολλάτε τι ζητάς εσύ εδώ>>? Πώς να περιγράψει κανείς τέτοιες καταστάσεις. Ο συγκεκριμένος ήταν οπλονόμος στο καράβι που ο Γιώργος υπηρέτησε τη θητεία του στο Ναυτικό και τον αναγνώρισε μετά από τόσα χρόνια και θυμόταν και το όνομά του. Του έδωσε την βεβαίωση ότι παρουσιάστηκε και τον πληροφόρησε ότι παραμένει στο Ναυτικό και δεν παραπέμφθηκε στο στρατό ξηράς όπως λογικά γινόταν και αυτό απεμάκρυνε το ενδεχόμενο στράτευσής του προς το παρόν. Μας έδωσε μετά δωρεάν διαμονή στο ξενοδοχείο Αστήρ αφού θα φεύγαμε την επομένη για το νησί. Θυμάμαι πόσο ευτυχισμένη ένοιωσα απλά και μόνο για ένα μπάνιο και ένα άνετο κρεβάτι μετά από τόση κούραση. Με το που πέσαμε για ύπνο ακούμε από τα μεγάφωνα ότι το Φέρρυ θα φύγει τελικά για Κεφαλονιά. Ήταν ώρα δύο μετά τα μεσάνυχτα. <<Σήκω>> μου λέει ο Γιώργος. <<Φεύγουμε>>. Δεν τρελάθηκα από τη χαρά μου αλλά δεν μου έπεφτε και λόγος. Νάμαστε πάλι στο καράβι κουρασμένοι και νηστικοί. Τέλος πάντων ξεκίνησε<< ο πηγαιμός για την Ιθάκη>> και στα μισά του πελάγους αρχίζει μια φουρτούνα απρόβλεπτη για μήνα Ιούλιο με άνεμο οκτώ μποφόρ. Είπα πως δεν θα φτάσουμε ζωντανοί. Ένα καλοκαίρι που όσο η μνήμη μου λειτουργεί δεν θα το ξεχάσω ποτέ και χαίρομαι που το μοιράστηκα μαζί σας και ας σας κούρασα.
Μπήκαμε λοιπόν στο Φέρρυ για Κεφαλονιά τα μεσάνυχτα. Βολευτήκαμε σε μια γωνιά έξω και καθίσαμε κατάχαμα ξεθεωμένοι στην κούραση. Με το που είπαμε Δόξα τω Θεώ μας φωνάζουν να αποβιβαστούμε γιατι το καράβι επιτάχθηκε για Ηγουμενίτσα. Νάμαστε πάλι στη στεριά με τις ώρες να λήγουν πλέον για την παρουσίαση του Γιώργου. Ψάχνοντας για ξενοδοχείο περνάμε έξω από ένα κτήριο που έγραφε Ακτοφυλακή Δυτικής Ελλάδας. <<Δεν θα μπορούσες να παρουσιαστείς εδώ?>> λέω στο Γιώργο. <<Να έχεις τουλάχιστον ένα χαρτί ότι δεν κρύβεσαι>>. Δεν ενθουσιάστηκε με την πρότασή μου αλλά τον κατάφερα να μπούμε. Μια τεράστια σειρά από νεαρά ναυτάκια μπροστά από μας. Όταν φτάσαμε μπροστά στον αρμόδιο με πολλά σειρίτια στους ώμους του με το που υψώνει βλέμμα πάνω μας ακούμε το εξής απίστευτο. <<Ρε Πολλάτε τι ζητάς εσύ εδώ>>? Πώς να περιγράψει κανείς τέτοιες καταστάσεις. Ο συγκεκριμένος ήταν οπλονόμος στο καράβι που ο Γιώργος υπηρέτησε τη θητεία του στο Ναυτικό και τον αναγνώρισε μετά από τόσα χρόνια και θυμόταν και το όνομά του. Του έδωσε την βεβαίωση ότι παρουσιάστηκε και τον πληροφόρησε ότι παραμένει στο Ναυτικό και δεν παραπέμφθηκε στο στρατό ξηράς όπως λογικά γινόταν και αυτό απεμάκρυνε το ενδεχόμενο στράτευσής του προς το παρόν. Μας έδωσε μετά δωρεάν διαμονή στο ξενοδοχείο Αστήρ αφού θα φεύγαμε την επομένη για το νησί. Θυμάμαι πόσο ευτυχισμένη ένοιωσα απλά και μόνο για ένα μπάνιο και ένα άνετο κρεβάτι μετά από τόση κούραση. Με το που πέσαμε για ύπνο ακούμε από τα μεγάφωνα ότι το Φέρρυ θα φύγει τελικά για Κεφαλονιά. Ήταν ώρα δύο μετά τα μεσάνυχτα. <<Σήκω>> μου λέει ο Γιώργος. <<Φεύγουμε>>. Δεν τρελάθηκα από τη χαρά μου αλλά δεν μου έπεφτε και λόγος. Νάμαστε πάλι στο καράβι κουρασμένοι και νηστικοί. Τέλος πάντων ξεκίνησε<< ο πηγαιμός για την Ιθάκη>> και στα μισά του πελάγους αρχίζει μια φουρτούνα απρόβλεπτη για μήνα Ιούλιο με άνεμο οκτώ μποφόρ. Είπα πως δεν θα φτάσουμε ζωντανοί. Ένα καλοκαίρι που όσο η μνήμη μου λειτουργεί δεν θα το ξεχάσω ποτέ και χαίρομαι που το μοιράστηκα μαζί σας και ας σας κούρασα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου