Γάμος εγένετο

Ένα βράδυ νάσου η και εμφανίστηκε στο πατερό σαν βρεγμένη γάτα η Λεγάμενη. Χλωμή με τα μάτια της χαμηλωμένα. Η Μπερλίνα την ψάρεψε από δω την ψάρεψε από κει στο τέλος μέσα από αναφυλητά ομολόγησε πως είναι αγκαστρωμένη και πως ο φταίχτης της δεν πέταξε από τη χαρά του. Και τότε ως χορός αρχαίου δράματος αρχίζουν όλες μαζί τις κατάρες.  << Που κακιά Λαμπρή να έχει ο παλιάνθρωπος  ο αφορισμένος ο φαρμασώνος που μας ήλθε από του Διαολου τη μάνα και γέλασε ένα φτωχό κορίτσι. Ποιός ξέρει από που κρατάει η σκούφια του. Χωροφύλακας είναι. Τι περμένεις. Οταν σας λέμε να προσέχετε δεν μας ακούτε. Μακρυά από Γαλόνια και συρίτια.΄ Μακρυά από χρυσά κουμπιά. Μα εσείς τους κάθεστε σαν τις κότες και να τα αποτελέσματα. Τι θα απογίνεις μωρή τώρα. Δεν θα σε χωράει το χωριό. Σκοφαντισμένη χωρίς δεκάρα για προίκα ποιός θα σε κοιτάξει με καλό σκοπό>>. Η κακομοίρα η Λεγάμενη έκλαιγε σπαραχτικά. Η μάνα μου που ήταν πολύ υπέρ της αγάπης και πάντα έλεγε πώς ο Έρωτας φτιάχτηκε για τους νέους τις μάλωνε. <<Βγάλτε τον κόριζα αθεόφοβες. Δεν ντρέπεστε να καταριέστε έναν νέο άνθρωπο. Τι ψυχή θα παραδώσετε? Άσε να δούμε τι μπορεί να γίνει>>. << Τι θα γίνει>> αντιφωνούσαν οι άλλες. Προίκα δεν έχει μάνα δεν έχει αδερφό δεν έχει. Αν το μάθει ο πατέρας της θα την πετσοκόψει όσο να πείς απίδι>>.<< Θα τον βρώ το χωροφύλακα να του πω δυό κουβέντες εγώ>> δήλωσε η μάνα μου. Ο Σταθμός της Χωροφυλακής ήταν στα Διλινάτα αλλά κατέβαιναν οι χωροφύλακες στα δικά μας καφενεία συχνά. Ήταν μέσα στα υπηρεσιακά τους καθήκοντα να ελέγχουν την τάξη αλλά μπορούσαν και λίγο πιο εύκολα μακρυά από τον Σταθμάρχη τους να κάνουν τους κορτάκηδες και τους γαμπρούς. Ένα απὀγευμα λοιπόν νάσου τον Λεγάμενο στο σπίτι μας. Η μάνα μου μου είπε να βγώ από την κάμαρα. Μα εγώ κρυφάκουγα. Ήμουν περίεργη  να μάθω. Ήταν πολύ όμορφος ο χωροφύλακας. Μέσα στα πολλά που του είπε η μάνα μου τον ρώτησε αν έχει αδερφές . <<Ναι  .  Έχω τρείς>>. <<Τότε παιδάκι μου σκέψου αν κάποιος έκανε το ίδιο σε αδελφή δική σου πως θα σου φαινόταν>>. Δεν ξέρω αν τα λόγια της μάνας μου βοήθησαν για τις αποφάσεις αυτού του Νέου. Κείνο που ξέρω είναι ότι ο Λεγάμενος και η Λεγάμενη παντρεύτηκαν μετακόμισαν στη δική του πόλη και έκαμαν μια ωραία οικογένεια. Πολλά χρόνια αργότερα καλοκαίρια που επέστρεφε στο χωριό μας η Λεγάμενη δεν παρέλειπε να επισκέπτεται τη μάνα μου που ήταν πλέον μια γλυκειά  γριούλα και να της λέει . <<Χωρίς εσένα θα ήμουνα στο δρόμο>>. Έχουν φύγει πλέον και οι δυό από τη Ζωή μα εγώ τις κρατάω στην καρδιά μου και δεν θα τις ξεχάσω όσο έχω μνήμη.