Κουμπαριές της κακιάς ώρας

Μπήκα στον πειρασμό να αναφερθώ και σε έναν ακόμη Γάμο γραφικό ο οποίος ετελέσθη το 1927.

Ένας από τους περίεργους του χωριού ήταν και ένας νέος άνδρας που το παρατσούκλι του από μόνο του λέει πολλά. Χάνος. Η μάνα του Χάνου όπως όλες οι μανάδες του κόσμου, δεν έβλεπε τα χουζούρια του γιού της. Ίσα ίσα τον θεωρούσε μεγάλο κελεπούρι. Ήθελε λοιπόν να τον παντρέψει με μιά καλή κοπέλα για να της κάνει και εγγόνια. Αφενός γιατί δεν έβλεπε τίποτα παράξενο στο παιδί της και αφετέρου μάλλον ήλπιζε πως ο Γάμος θεραπεύει πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Έλα όμως που καμιά κοπέλα του χωριού δεν τον ήθελε. Έτρωγε λοιπόν τα λυσακά της. Έβαλε λυτούς και δεμένους προξενητάδες να ψάξουν στα χωριά της Κεφαλονιάς να βρούν Νύφη. Πράγματι κουβάλησαν μιά κοπέλα με προσόντα ανάλογα του Χάνου και στο άψε σβήσε κανονίστηκε και ο Γάμος πριν πάρει χαμπάρι πολλά πράγματα η κοπέλα με το λιγοστό μυαλό που διέθετε. Την εποχή εκείνη στεφάνωναν πολλοί κουμπάροι . Δέκα, δώδεκα, και είκοσι αρκεί να είναι ζυγός αριθμός. Αυτό ήταν χαράς Ευαγγέλια για τον παππά γιατί όλοι έβαζαν φακκελάκι.Τον Χάνο όμως δεν τον ήθελε κανείς για κουμπάρο. Τελικά ο πατέρας μου που δεν περιφρονούσε ποτέ άνθρωπο δέχθηκε να τον στεφανώσει ως ένας και μοναδικός κουμπάρος. Στα μισά του μυστηρίου και ενώ όλα πήγαινα κατά πως πρέπει ο Χάνος από την ταραχή του χέστηκε απάνου του. Το μυστήριο δεν γινόταν να διακοπεί. Ευτυχώς φόραγε μακρυά σώβρακα με κορδόνια στους αστραγάλους και μπαλώθηκε η δουλειά εκτός βέβαια από τη βρώμα. Από τότε πολλοί ζήταγαν από τον πατέρα μου κουμπαριές. <<Δεν μου χρειάζεται >> τους έλεγε. <<Έναν κουμπάρο έκαμα στη ζωή μου και μέχεσαι. Να μου λείπει το βύσσινο>. Πάντως το ζεύγος Χάνου έζησαν καλά και μείς καλύτερα και ευτυχώς γι αυτούς δεν απέκτησαν παιδιά.