Ένα βράδυ θυμάμαι ήλθε φουριόζα η Μπερλίνα και είπε στις
άλλες<< η λεγάμενη εδώ και δυό μήνες έχασε τα ρούχα της>>. Χαμό έφερε αυτό το νέο.<< Θα της τα έκλεψαν οι τσιγγάνες>> δήλωσα εγώ.<< Εσύ να ακούς και να μη μιλάς>>-μου
είπε η Μπερλίνα. Καλού κακού εγώ εκείνο το βράδυ και για πολλά άλλα πριν
κοιμηθώ έκρυβα κάτω από το στρώμα το καλό μου φουστάνι. Αυτό της φωτογραφίας με τον πατέρα μου. Μια υπέροχη ροζ
οργαντίνα με χρυσές πεταλούδες και χρυσή ζώνη. Μάλιστα είχε και φουρό
ταφταδένιο. Πολύ αργότερα έμαθα πως τα κορίτσια από ντροπή την περίοδό τους την
ονόμαζαν (τα ρούχα τους). <<Τον παλιάνθρωπο το τομάρι>> βρίζανε οι γειτόνισες. <<Κατέστρεψε την κοπέλα>>. Η
μάνα μου πάντα καλόκαρδη και αισιόδοξη τις μάλωνε. <<Σωπάτε κακόγλωσσες
μη βρίζετε. Είναι καλό παιδί και θα την παντρευτεί>>. Βέβαια εγώ έμεινα με την απορία τι είδους
καταστροφή έκαμε αυτό το παιδί που να πρέπει να την παντρευτεί. Μα απαντήσεις
δεν πήρα από πουθενά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου