Τούτες τίς μέρες με το θάνατο τού αδελφού μου ταξιδεύω στο παρελθόν και θυμήθηκα δύο ιστορίες πού μού έλεγε πολύ συχνά ο αδελφός μου. Δύο ιστορίες πού τόν πλήγωναν βασανιστικά ώς το τέλος της ζωής του. Όταν πέθανε ο πατέρας του και πολύ πρίν ξαναπαντρευτεί η μάνα μας το δικό μου πατέρα, είχε ένα κατσικάκι και το έβγαζε να βοσκήσει. Πέντε χρονών παιδάκι ήταν του ξέφυγε μιά μέρα και μπήκε σε ένα κήπο όπου τσίμπισε δυό κρεμμυδάκια πράσινα. Έντρομο μάζεψε το κατσικάκι του και γύρισε σπίτι. Το απόγευμα ο γείτονας πήγε έξω από το σπίτι της μάνας και φώναζε <<Έλα έξω ορέ γυιέ της χήρας να σου σπάσω τα μούτρα>> Βγήκε η μάνα να τον ησυχάσει και της είπε << άν αύριο δε μου φέρεις μιά πλέχτρα κρεμμύδια θα σας κάνω μήνυση>> Κλαίγοντας η μάνα έτρεξε στο γείτονα Φώτη Πολλάτο παππού της Τατιάνας Πολλάτου, ο οποίος είχε κάρο και τον παρακάλεσε να της φέρει από το Αργοστόλι τα κρεμμύδια. <<Όταν μπορώ θα στα πληρώσω>> τού είπε. Το ίδιο βράδυ βρήκε στην πόρτα της κρεμασμένα τα κρεμμύδια, ένα ψωμί και μιά μπουκάλα κρασί από το Φώτη όλα χωρίς χρέωση. Όλη της τη ζωή και στην Αμερική πού ζήσαμε τον ονόμαζε Άγιο Φώτη. Η δεύτερη ιστορία πού πλήγωνε βαθιά τον αδελφό μου όταν τη θυμόταν ήταν όταν ένα παιδί της γειτονιάς έτρωγε μιά μεγάλη φέτα άσπρο ψωμί κάτι δηλαδή που ο αδελφός μου δέν είχε ποτέ δοκιμάσει. <<Δώσε μου λίγο να δοκιμάσω>> ζήτησε. <<Θα σού δώσω ορέ αλλά πρώτα θα μου φιλήσεις τις πατούσες μου>>. Έσκυψε και του φίλησε τα βρώμικα πόδια του για μιά μπουκιά λευκό ψωμί.
Τα γράφω γιατί έχουμε όλοι την τάση να λέμε <<εκείνο τον καιρό οι άνθρωποι ήταν καλοί ενώ τώρα κ.τ.λ.>>. Οι άνθρωποι όλων τών εποχών είχαν τις κακίες τους και τα παιδιά μπορούσαν να γίνονται πολύ σκληρά καί άπονα. Σήμερα νομίζω ότι κανένας δεν θα φερόταν τόσο ανελέητα σε ένα παιδί ορφανό γιατί το κατσικάκι του έφαγε δυό κρεμμυδάκια του κήπου του και κανένα σημερινό παιδί δεν θα ζητούσε να του φιλήσουν τά πόδια για λίγο ψωμί. Θάθελα να πώ τα ονόματα αυτών των ανθρώπων πού τούς γνώρισα και εγώ αλλά σέβομαι τούς Νεκρούς. Ίσως εκεί που τώρα τούς είδε ο αδελφός μου να τού ζήτησαν να τούς συγχωρήσει και εκείνος είμαι σίγουρη ότι τούς έδωσε τη συγνώμη του και αυτό κάνω σήμερα και εγώ. Τούς συγχωρώ.
