Ο πρώτος της οικογένειάς μας που πήρε το δρόμο του ξενιτεμού, ήταν ο πατέρας της μάνας μου ο λατρευτός Νόνος (παππούς). Δύσκολες εποχές τότε για τούς μετανάστες. Στο άγνωστο έφευγαν με βάρκα την ελπίδα. Ο νόνος μου έφυγε το 1919 και άφησε πίσω τρείς κόρες με την μάνα μου πού ήταν η μεγαλύτερη μόλις πέντε χρονών. Ώσπου να καταφέρει να τις καλέσει κοντά του, πέρασαν πολλά χρόνια. Το 1932 που τους έκανε την πρόσκληση η μάνα μου ήταν ήδη παντρεμένη και είχε το πρώτο της παιδί. Έτσι δεν ακολούθησε τη μάνα και τις αδελφές της. Η τελευταία που μετανάστευσε ήμουν εγώ αφού προηγήθηκαν οι γονείς μου, και με κάλεσαν αμέσως επειδή ήμουν ανήλικη. Μόλις 14 χρονών. Είχα την ευτυχία να προλάβω και να γνωρίσω τον παππού και την γιαγιά μου οι οποίοι δεν γύρισαν ποτέ στην Ελλάδα ούτε για μια φορά. Ο Νόνος μου τόσα χρόνια μόνος δεν χαριζόταν στη Νόνα μου. Την κεράτωνε αβέρτα. Μου έλεγε λοιπόν ιστορίες για τη σχέση τους ξεκαρδιστικές. <<Άκου τα χάλια της νόνας σου. Όταν κατέβηκα να τις παραλάβω στη Νέα Υόρκη έκλεισα δύο ωραία δωμάτια σε Ξενοδοχείο και όταν βρεθήκαμε στο δικό μας και την περίμενα τέλος πάντων ο μαγκούφης μετά από τόσα χρόνια, άνοιξε μια παλιοβαλίτζα πού είχε φέρει και άρχισε να βγάζει από μέσα αδειανές μπουκάλες. Μπουκάλες να δούν τα μάτια σου. Κουρλάθηκες Χριστιανή μου τη ρώτησα. Που στο διάολο βρήκες τόσες μπουκάλες και τις κουβάλησες στην Αμερικη>>? <<Σπύρο μου όσες μπουκάλες με ποτά μας σερβίρανε στο καράβι εγώ τις φύλαγα. Είχανε και βούλωμα γιατί να πάνε χαμένες>>. <<Σκέφτηκα ρε Σπύρο βάλτη πίσω στο καράβι που φεύγει το πρωϊ για Ελλάδα αλλά τα κορίτσια σου τι θα γίνουν. Τέλος πάντων το κατάπια και την περίμενα να γδυθεί και νάρθει στο κρεβάτι. Και δόστου να βγάζει φανέλες και δόστου να βγάζει μεσοφόρια και στο τέλος μούρχεται με μια κούδα (κιλότα) κάτω από τα γόνατα ,βάζει και ένα καπέλο δαντελένιο στο κεφάλι της μην κρυώσει και πέφτει δίπλα μου. Εγώ ήθελα να ανοίξει η γή να με καταπιεί. Πώς να την πλησιάσω που το έρημο το εργαλείο μου κρύφτηκε και δεν παρουσιαζόταν με τίποτα. Προσπάθησα πολύ να τη συνεφέρω της αγόρασα κιλότες ωραίες νυχτικές , ποτέ δεν τις φόρεσε ποτέ δεν αρνήθηκε τα βρακιά της και το καπελάκι της και έτσι κοιμόμαστε σε χωριστές κρεβατοκάμαρες>>. <<Γιατί νόνα μου άφησες τον εαυτό σου που ήσουν πολύ νέα γυναίκα να χάσεις τον έρωτα με τον παππού μου που είναι και όμορφος άνδρας>>? <<Ένας πόρνος είναι ο νόνος σου που ήθελε να με κάνει σαν τις πουτανάρες που έβλεπε τόσα χρόνια μα δεν του έκαμα τη χάρη>>. Η νόνα μου έζησε πολύ μετά το νόνο μου. Πέθανε 98 χρονών. Μέχρι το τέλος της ζωής της πόρνο τον ανέβαζε πόρνο τον κατέβαζε παρόλο που τον λάτρευε όσο τη λάτρευε και κείνος. Μια αγάπη Θεϊκή μα χωρίς τη χαρά του Ἐρωτα. Κρίμα λέω κάθε φορά που τους θυμάμαι.
