Ψάχνοντας τις αναμνήσεις μου σήμερα θυμήθηκα μια γυναικούλα γειτόνισά μας πού
πέρασε τη ζωή της ολομόναχη
με παρέα τα ζωάκια της, και έχανε λάδια από νέα. Μία μέρα ήλθε σπίτι μας
απελπισμένη. <<Διαμαντίνα μου έχασα το κλειδί του πορτονιού μου και δεν
μπορώ να μπώ στο φτωχικό μου>>. Μιλάμε για κλειδιά την εποχή εκείνη από βαρύ
μασίφ σίδερο τεράστια που η υποδοχή τους ήταν κανονικό καλειδοσκόπιο
. << Βρέ Λαμπρούλα μου μην στεναχωριέσαι. Ολόκληρο
κλειδί δεν χάνεται. Ψάξε καλά.>> << Κάποια κότα θα μου τόφαγε αλλά
θα την τακτοποιήσω εγώ>>. Πού να φανταστεί η μάνα τι θα επακολουθούσε.
Έσφαξε και τις δέκα κότες της μα κλειδί δεν βρήκε. Από τότε μέχρι και σήμερα αν
χάνουμε κάτι λέμε θα το κατάπιαν οι κότες της Λαμπρούλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου