Στην παιδική μου ηλικία. όπως ίσως καί όλα τα παιδιά, με μάγευαν οι ιστορίες και τα παραμύθια για βασιλιάδες καί πρίγκιπες. Όλοι έφεραν κορώνες και στέμματα στα υπερήφανα κεφάλια τους. Χιονάτες, σταχτιαρούδες όλες κατέληγαν με πρίγκιπες και πλουμιστές κορώνες στα υπέροχα μαλλιά τους και εγώ αποκοιμιόμουνα με το <<Ζήσανε αυτοί καλά καί μείς καλύτερα>>της αγαπημένης μου Νόνας, και ονειρευόμουνα τον δικό μου πρίγκιπα. Μεγαλώνοντας βέβαια κατάλαβα πώς οι πρίγκιπες δεν είναι και απαραίτητα ευτυχισμένοι και οι κορώνες τους είναι συχνά βαριές και ασήκωτες και τα βαρύτιμα πετράδια τους καρφώνουν και τρυπάνε τα κεφάλια τους και καταλήγουν να είναι ακάνθινα στεφάνια. Τούτος ο 19ρης πού μας κουβαλήθηκε με την κορώνα του αποφασισμένος να αφανίσει το ανθρώπινο είδος είναι βαρύ και ακάνθινο στεφάνι στο δικό μας κεφάλι και μας οδηγεί σε ένα Γολγοθά βασανιστικό τού οποίου η κορυφή ακόμα δεν φαίνεται. Κουβαλάμε λοιπόν όλοι μας τον προσωπικό μας Σταυρό μέσα σε αβεβαιότητες παντός είδους, με οικονομικές δυσκολίες, μακρυά από φίλους και συγγενείς καί το φόβο της αρρώστιας και του θανάτου. Θα ξαναβρούμε άραγε την ελευθερία μας να ζούμε όπως εμείς επιθυμούμε χωρίς απαγορευτικά και χωρίς μουτσούνες? Μακάρι αλλά ας μην αργήσει η στιγμή της απόλυτης ομαλότητας, για να ξαναβρούν οι νέοι μας την ανεμελιά πού δικαιούνται και εμείς οι μεγάλοι να απολαύσουμε <<Χριστιανά ανώδυνα και ανεπαίσχυντα τα τέλη της Ζωής Ημών>>. Με τον 19ρη οι ζωές μας παίζονται Κορώνα Γράμματα. Κουράγιο, υπομονή , λογική, τήρηση τών μέτρων και θα τον Νικήσουμε τον Κερατά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου