Από τα δεκαέξι μου χρόνια με την υπογραφή των Γονιών μου, πήρα δίπλωμα οδήγησης στην Βιργινία των ΗΠΑ, καί το πρώτο μου αυτοκινητάκι. Ένα μικρό μεταχειρισμένο σεβέλ της σεβρολέιτ. Το σωτήριον έτος 1963. Πετούσα από χαρά . Σέ διακοπές μου στην Κεφαλονιά νοίκιασα από τον Αλκηβιάδη Πεφάνη το αυτοκίνητο της φωτογραφίας καί κατηφορίζω για τον Άγιο Θωμά. Το πιό όμορφο καλοκαίρι της ζωής μου. Μόνη νέα με αρκετά δολάρια στην τσέπη, έρωτες, θάλασσα , φιλίες, και την Κεφαλονιά με λιγότερο τουρισμό και σύρτα φέρτα στην πλατεία. Υπέροχα βιώματα για τα οποία δεν μετανοιώνω ποτέ και δεν έχω καθόλου κενά . Όλα στην σωστή τους ώρα. Τώρα μπήκα και εγώ στην φάση πού για να ανανεώσω το δίπλωμά μου πέρασα από τέσσερεις γιατρούς. Παθολόγο, οφθαλμίατρο, ωρυλά και νευρολόγο. Δόξα τω Θεώ όλοι με βρήκαν απολύτως ικανή και ασφαλή οδηγό. Ελπίζω να υπάρχω να ξαναδοκιμαστώ την επόμενη τριετία. Σήμερα πολλές γλάστρες της τηλεόρασης κρατικής και ιδιωτικής μίλαγαν απαξιωτικά για τους οδηγούς της τρίτης ηλικίας. Να μην καταδικάζουν σε απόσυρση από τη ζωή τούς ηλικιωμένους εάν και εφόσον η επιστήμη τους επιτρέπει να οδηγούν. Να λάβουν υπόψη τους ότι η άσφαλτος βάφεται κόκκινη από τροχαία που προκαλούν νέοι άνθρωποι. Σπάνια ευθύνοντα μεγάλοι σε ηλικία οδηγοί. Και εκείνα που προκαλούν οι νέοι είναι πάντα θανατηφόρα και όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και γιά αθώους πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου